……………… राहिले 

माझी व्यथा मी कुणालाच सांगितली नाही
मी कधीच कुणाची मदत मागितली नाही
आतल्या आत होरपळतच राहिले 

मला समजुन घेण्यासाठी बरीच मने जवळ आली 
पण मी माझे मन हलके केले नाही 
माझी दु:ख मी कुरवाळतच राहिले 

जो जवळ यावा असे वाटले तो आलाच नाही 
कदाचित तो माझा कधी झालाच नाही 
मी उगाचच भरकटत राहिले 

अश्रुंना वाट मी सापडूच दिली नाही 
त्यांनी अटोकाठ प्रयत्न केला पण 
मी त्यांना ही फसवतच राहिले 

मन माझे तसे अगदी स्वच्छंदी 
पण मी त्याला चौकटीत बांधून ठेवले 
उगाच नको ते नियम पाळतच राहिले

आता ठरवले आहे वर्तमानात जगायचे 
दर दिवशी एक नविन स्वप्न बघायचे 
आज जाणवतय मागे बरेच कIही राहिले

ओलावा

ओला ढग, ओला पाऊस ओलाच थेंब 
मी ही ओला अन ती ही ओली चिंब  
ओली पाने, ओले पक्षी ओलीच माती
मी तिच्या मिठीत आणि माझ्या ती
ओले मन, ओले विचार आणि ओलेच प्रेम
ओल्या सरी ओघळण्यासाठी अंतर जेमतेम
ओला डोंगर ओला समुद्र ओलेच आकाश
ओले ओठ ओले गाणे ओलाच श्वास
ओला दिवस ओला सहवास ओलीच सांज  
ओले डोळे ओले आसू विरह ही ओलाच
ओली गर्दी ओला प्रवास ओलाच विलंब
ओल्या घरी पोहोचायला ओलीच सबब
ओला ओरडा अन आईच्या काळजीचा ओलावा 
मी भिजले नसल्याचा ओलाच दिखावा
भिजलेले कपडे सुखतीलही
पण विसरू कशी तुझी ओली आठवण?
म्हणूनच पुन्हा ओले होण्यासाठी
देते पावसाला उद्याचे ओले निमंत्रण

ते हळुवार दिवस

शाळेचे दिवस म्हणजे मोरपिसासारखे
हळुवार जपलेले आजही मनाच्या वहीत
घट्ट मैत्रीच्या खाल्लेल्या शपथा आणि
उगीचच अबोला धरलेल्या क्षणांच्या सहित

शाळा सुटली आणि पाटी फुटली
सापडेनासे झाले रंगबिरंगी खडू
कंठ फुटला अन मिशा देखील
मिळू लागले जगण्याचे बाळकडू

बाळा

बाळा तु येणार ही बातमीच गोड
तुझ्या येण्याची सर्वांनाच ओढ
तुझ्या आईचे जीवनच सार्थ
तुझ्या बाबाच्या जगण्याला अर्थ
आजीची जुन्या कपड्यांची जुळवाजुळव
आजोबांना स्वप्नात तु पळव
पुतण्याच्या येण्याने मन भरलेलं काकाचं
आत्तुला छळायला येईल कुणी हक्काचं
मामाच्या गावाला कुणी जाणारं
मावशीचा पापा कुणी घेणारं

तुझे आमच्या आयुष्यात येणे अविस्मरणीय
तुझा तो पहिला वहिला स्पर्श स्वर्गीय
इवलेसे हात अन् चिटुकले पाय
पापण्यांच्या लुकलुकण्यात मन हरवून जाय

तुझे रडणेही आम्हा वाटे रे आलाप
वेळेचे नाही भान, हरवलो आपोआप
हाताचा झुला करू वा मांडीचा बिछाना
पण तुला नाही बघवत आम्हा रडताना

तुला कुशीत घेण्यात एक आगळाच आनंद
ह्रदयाची धडधड कशी ऐकू येई मंद
पण तुझा मात्र गोष्ट सांगण्याचा हट्ट
भीती तुला वाटताच मिठी होई घट्ट

दिवसभराच्या दगदगीनंतर थकूनभागून आल्यावर
शीण सारा पळून जाई बाळा तुला पाहिल्यावर
धावत येशी आम्हापाशी हात पुढे तु करून
उचलून घेता तुला जाई उर आनंदाने भरून

खेळताना तु वाटे पावलोपावली धोका
पडताना पाहून चुके काळजाचा ठोका
खेळताना तुला न राही कशाचेच भान
तुला स्वच्छंद हसताना पाहून आम्हा वाटे छान

बघता बघता शिकलास कधी आमचेच शब्द
उजळणी होता त्यांची होऊन जातो निशब्द
कधीकधी बोलतोस तु असं काही पटकन
कौतुकाने डोळ्यामध्ये बाळा पाणी दाटे टचकन

आम्ही न केलेली हौसमौज तुझ्यात रे पाहू
तुझी स्वप्न पूर्ण करण्यासाठी दिवसरात्र राबू
आयुष्याचा ठेवा म्हणजे तुझ्या आठवणींची साठवण
राहिल ना रे तुला तुझ्या आईबाबांची आठवण?